Voor wie deze dagen doorkomt met gemengde gevoelens.Voor wie Kerst geen lichtfeest is, maar een herinneringsfeest.Voor wie het geluid van vuurwerk niet gezellig is, maar scherp.Voor wie Oud en Nieuw meer overleven is dan vieren.

Een lotgenoot kreeg een hulphond.

There is something both simple and profound I need to say:

Ik heb geen moment waarop het begon. Vraag me niet naar dat ene trauma.

Ja, in de praktijk kan AI gedrag vertonen dat voelt als gaslightning.

Het klinkt bijna vriendelijk, bijna luchtig, alsof iemand simpelweg oplost in de lucht.

Ik heb een godvergeten kutnacht achter de rug.

Soms lijkt het alsof we elkaar langzaam zijn kwijtgeraakt.

let op: dit netwerk houdt zich bezig met zeer verontrustende activiteiten en is strafrechtelijk zwaar relevant.

Johan Anthierens werd geboren op 22 augustus 1937 in Machelen, België, als jongste van twaalf kinderen. Opgegroeid in een gezin dat door de Tweede Wereldoorlog in opspraak kwam, nam hij de schrammen van de geschiedenis mee in zijn denken en schrijven. Zijn scherpe pen en kritische geest lieten niets ongemoeid: de Kerk, de monarchie, het establishment, alles werd getoetst aan zijn onverbiddelijke eerlijkheid.

Binnen de traumapsychologie wordt steeds duidelijker dat trauma geen eendimensionaal verschijnsel is.Sommige ervaringen zijn niet alleen op zichzelf traumatisch, maar bevatten binnenin zichzelf nog een tweede, dieper trauma.Dat fenomeen, dat we kunnen omschrijven als een trauma binnen een trauma, vormt een kernonderdeel van veel complexe posttraumatische stressstoornissen (CPTSS).

Wat als jouw trauma wordt weggezet als “gedrag dat je niet moet belonen”?Wat als een behandelaar zegt dat veiligheid voor traumazorg “bullshit” is?Wat als onderzoek laat zien dat EMDR niet beter werkt dan andere therapieën, maar een instelling tóch claimt van wel?

Een paar uur zonder stroom. Het overkwam me onlangs.

De onzichtbare littekens van intergenerationeel trauma.

Vicky Bergman werd 27 jaar lang seksueel misbruikt. Uiteindelijk wist zij op haar 30ste te ontsnappen uit een sekte.

Een van de meest gevoelige én controversiële onderwerpen binnen de trauma-hulpverlening gaat over herinneringen.

Soms lijkt het alsof de pijn zich herhaalt.

Trauma kan diep ingrijpen in je leven.

Jullie, met jullie zweverige aura’s en zelfgefabriceerde titels, dartelen door de krochten van het internet en de wellness-wereld als zelfverklaarde profeten van de menselijke geest.

Ik las onlangs een post met de boodschap: “Je bent niet kapot, je bent al heel. Je hoeft niet te helen.”

Een roze krokodil krijgt een relatie met een geel konijn.

Het gevaar van pseudowetenschappelijke behandelingen bij CPTSS (complexe PTSS) is dat ze niet alleen niet werken, maar ook daadwerkelijk schadelijk kunnen zijn, psychisch, fysiek, sociaal én financieel.

We zoeken allemaal wel eens een luisterend oor.

Stel je voor: de hele wereldbevolking ligt op een grote lopende band, klaar om één voor één gecontroleerd te worden.

Hulpverlener (monotoon, welbespraakt):

Ik zou het graag vriendelijk verwoorden.

Je ziet het steeds vaker. Mensen die aan tafel zitten met elkaar, maar niet bij elkaar.

Kunst maken van overleven is geen slogan.

Iedere sport kent zijn grootheden. In het kickboksen is dat zonder twijfel Rico Verhoeven.

Regen is als het verdriet dat geen begin of einde lijkt te hebben.

Een lotgenoot heeft deze tekst vlak voor zijn zelfgekozen overlijden geschreven met aan mij het verzoek om het na zijn overlijden te publiceren.Rust zacht Gerard.

Al mijn liefdesrelaties houden geen stand.

Laten we, bij wijze van oefening in nuance, vandaag eens een moment nemen om waardering uit te spreken.

Beleidsvoorstel Hervormingspakket Geestelijke Gezondheidszorg

Pleidooi: De kracht van de klik in de geestelijke gezondheidszorg, waar menselijkheid en deskundigheid elkaar versterken.

Lowie is 46 en als 27 jarige vanuit België naar Nederland geëmigreerd.

Dinsdagmiddag, heerlijk lentezonnetje.

Mijn nachtmerries nemen niet in frequentie af. Hieronder beschrijf ik een nachtmerrie die ik vaker krijg. 

Een gure koude winterse dag.

Diana is een vrouw van 55 en woont sinds acht maanden samen met Richard.

Machteld is een sloddervos en een rasechte viespeuk.

De meivakantie is bezig. Het is lekker zonnig weer.In opperbeste stemming rijden wij naar Mary en Hakon.

Hassan heeft geen makkelijk leven gehad. Opgegroeid in een verslaafd gewelddadig gezien, misbruikt bij zijn opvangouders en opgelicht door een vriend waardoor hij een hoge schuld heeft.

Eva en Jan zijn lotgenoten en wilden graag hun verhaal delen over EMDR wat bij hen niet heeft gewerkt.Lees hieronder hun verhalen.

Lars en Sonja…..

Cynthia krijgt met enige regelmaat bezoek van ons.

Karlijn en ik hebben helaas cliënten gevonden die door middel van ophanging, pillen, overdosis drugs, doorgesneden pols of pistoolschot suïcide hebben gepleegd.

Onweer, donkere wolken en veel regen.

Gerda is een intelligente krasse dame van 94 jaar oud.

Na onze lunch gaan we op bezoek bij Marianne.

Karlijn en ik zijn met Bas onderweg naar de rechtbank.

Sylvia is een vrouw van 63 zonder rem. 

Als iemand tegen mij zegt: "Mijn baas is best oké"  dan gaan mijn nekharen overeind.

Ik kies ervoor om mijn leven te leiden door keuze en niet door kans.

Niemand heeft het makkelijk.

Fietje is een vrouw van 42 en enigszins wereldvreemd.

Leo is een psychiatrisch patiënt met een alcoholverslaving.

Simone en Justin zijn aangemeld door de sociaal beheerder van de woningstichting waarvan zij hun huis huren.

Een gesprek binnen de GGZ zonder maatwerk (fictief)

Onderstaand verhaal is geschreven (en met toestemming hier geplaatst) door Gabrielle Jansen, decreased-innocence.nl/

Sabine en Jochem zijn vijftien jaar getrouwd en respectievelijk 36 en 37 jaar oud.

De regen komt werkelijk met bakken naar beneden. De ruitenwissers doen hun best om ons wat zicht te geven. Aangekomen bij de flat parkeren we de auto en begeven we ons naar de achtste verdieping.

"Nou jullie hebben wel verdiend hoor!". "Heerlijk er even tussenuit met het gezin".  "Lekker op adem komen in een andere omgeving".

Jan en Ton zijn broers en wonen samen. Jan is 74 en Ton is 69.

Mohammed is een man van 31 jaar en heeft schizofrenie.

Het geluid van schoten en explosies vulde de lucht, een constante herinnering aan de chaos en vernietiging om me heen.

Het is een koude winters aanvoelende dag in de herfst.

Mijn dochter fietst van huis naar school.

Het is dinsdag 28 juni 1994. Een mooie warme dag. De temperatuur ligt rond de 25 graden.

Mandy is een jonge alleenwonende vrouw van 29.

1 schot, 1 dode.

Als je PTSS of CPTSS hebt dan kom je uiteindelijk in behandeling. 

Rita en Wil zijn twee samenwonende vrouwen met een fikse alcoholverslaving.

Mijn naam was Mina

Paul is 42 jaar. Al een tijd cliënt en wordt besproken in multidisciplinair overleg.

Onderstaand stuk is geschreven door een partner van iemand met cptss.Ik vond het dusdanig mooi en treffend dat ik het met toestemming mocht plaatsen.

Alie is een gescheiden moeder van zes kinderen.

Eens in de paar weken draait een team crisisdienst in het crisishuis.

Janneke is een dame van 89 jaar.

"Ha Willem, alles goed?"  "He Henk, ach het kon beter." 

De zomervakantie is bezig en er is een hittegolf.

Vrijdag in september.

Joost is een laaggeletterde man van 63 jaar.

Een stralende donderdag in augustus.

Bewolkt maar een droge dag.

Het wordt ook wel de lijm van een relatie genoemd, seks.

Je bent er wel, maar je bent er niet…

Het regent. De wind voelt guur aan.

Karlijn en ik zijn onderweg naar een nieuwe cliënt.

Veel, heel veel trainingen gehad bij justitie, defensie en in de zorg.

De vlag kan uit.

Bedreiging, agressie, geweld.

Met voertuigen ging het over het algemeen goed.

Mijn eerste huwelijk duurde niet lang.

Mei 

Ik was destijds 9 jaar. 

In zorg, justitie, defensie et cetera waar menig werkgever pretendeert dat de werknemer voorop staat is de norm eigenlijk dat gebeurtenissen normaal gevonden dienen te worden omdat het inherent is aan het vakgebied.

Mijn grootse wens is nu:

Op mijn werk werd de directie opgeslokt door fusie en reorganisatieproblemen en later de coronaproblematiek.

Mijn vrouw Aurora heeft onderstaand stukje geschreven. Het is een stukje wat voor haar heel typerend is wat er aan mij veranderd is.

Als er gevraagd wordt of men mij kan helpen en ik zeg nee en men blijft dan toch doorvragen? Dan sla ik op slot. Ik raak geïrriteerd, kan zelfs boos worden.

Onderstaand  verhaal werd gepubliceerd op 7 november 2019 in de Belgische editie van het blad Flair.

Slapen is een vak apart geworden.

Er is vaak aan mij gevraagd of ik suïcidaal ben.

Sommige mensen hebben het knagende gevoel dat ze al eerder geleefd hebben…

In gesprek met anderen (ook met mijn vrouw en kinderen) kan het gebeuren dat ik in gedachten ergens anders ben en gewoonweg niet weet wat er gezegd is.

Five Finger Death Punch        

Het is zomer. Tijdens de vakantie bezocht ik met mijn dochter herinneringskamp Westerbork.

CPTSS

“Het is niet zo dat ik mijn traumaverleden wil behouden, het traumaverleden weigert botweg uit mijn hersens te gaan”      

Een trauma heeft een mens in een oogwenk. Het ziek zijn ervan is moeilijk. Niet alleen voor mij maar zeker ook voor mijn naasten. Het "beter" worden is echter een heel ander verhaal. Gekunstelde uitdrukkingen als "Mega moeilijk" dekken de lading niet.