Frere Jacques

Gepubliceerd op 6 maart 2024 om 11:21

Vrijdag in september.

Het is heerlijk weer. Warm zonnetje, onbewolkt, echt weer om lekker op een terras te gaan zitten.
Vanmorgen hebben we twee cliënten bezocht.
Alle twee stabiel en de ingezette huishoudelijke zorg gaat erg goed.

Karlijn en ik hebben samen van een lekkere lunch genoten.
In plaats van onze boterhamtrommeltjes te pakken zijn we naar LaPlaz gegaan. Een klein trakteermomentje.

Nadat we naar een overleg zijn geweest met een wijkagent en een sociaal beheerder over een gezamenlijke cliënt zijn we nu onderweg onderweg naar Fred en Wilma.
Beide begin 50 en al decennia verslaafd aan alcohol en heroïne. Het stel is reeds lang in begeleiding.
Als we aanbellen horen we het gebruikelijke gevloek en gemopper. Wilma laat ons binnen.
Zoals we gewend zijn ruikt het binnen naar een mix van braaksel en alcohol.

Wilma heeft wat gebruikt. Ze geeft aan dat ze high is. Normaal gesproken zit Fred in zijn rolstoel in de woonkamer.
Nu echter niet. We vragen waar Fred is.
Fred blijkt nog in de slaapkamer te zijn. Hij slaapt nog zegt Wilma.

Het is drie uur in de middag. Zeer ongebruikelijk dat Fred nog slaapt.
Ik vraag aan Wilma of ze het goed vind dat ik even ga kijken bij Fred. Wilma heeft geen bezwaar.
Ik loop naar de slaapkamer terwijl Karlijn bij Wilma blijft.
Als ik de deur open is de kamer nog donker en ruik een lucht die mij het ergste doet vermoeden.
De zware gordijnen zijn dicht.

Ik open de gordijnen en zie Fred zitten in zijn rolstoel.
Geen kleur meer in zijn gezicht, mond open en zijn ogen staren in het niets.
Fred is overleden. Ik bel met de arts. Hij moet langskomen om daadwerkelijk vast te stellen dat Fred overleden is. Ondertussen is Karlijn er ook bijgekomen. Ze meldt dat Wilma heeft gezegd dat Fred al een paar dagen slaapt in zijn rolstoel.

De arts bevestigd het overlijden en schat in dat Fred een dag of zes geleden overleden is.
De afgelopen dagen heeft Wilma in haar bed geslapen in de overtuiging dat Fred sliep.

Wilma wilde niet naar de crematie. Slechts Karlijn en ik waren er om Fred de laatste eer te bewijzen. 


Reactie plaatsen

Reacties

Er zijn geen reacties geplaatst.