Het is een koude winters aanvoelende dag in de herfst.
Gure wind en slagregen. Karlijn en ik staan voor de flatwoning van Bakari.
Hij woont gelukkig op de eerste verdieping. Het zijn oude flats van vijf verdiepingen zonder lift.
Bakari is een man uit Somalië, alleenstaand en 31 jaar oud. Hij spreekt gebrekkig Nederlands. De gesprekken gaan vaak in een mengelmoes van Nederlands, Frans, Duits en Engels.
Bakari is problematisch verslaafd aan Khat en is een goede bekende van justitie.
Tevens is er sprake van ernstige verwaarlozing van het huis en zijn zelfzorg. Er is geen bewindvoerder.
Bakari regelt zelf zijn financiën. Op het moment dat wij er zijn is Bakari boos, heel boos.
De reden is een brief van de woningstichting.
Er is meerdere keren geprobeerd om tot een betalingsregeling te komen voor de achterstallige huur van acht maanden. Aangezien er niet gereageerd wordt heeft de woningstichting besloten over te gaan tot huisuitzetting en ontruiming.
De huisuitzetting staat gepland voor over anderhalve week. De brief blijkt al wat ouder te zijn. Bakari laat de brief nu pas lezen.
We proberen te praten met Bakari en geven aan de woningstichting te bellen voor meer duidelijkheid.
Bakari is zo ontzettend boos dat hij wegloopt naar een andere kamer en hard de deur dichtslaat.
Ik loop naar de deur terwijl Karlijn contact zoekt met de sociaal beheerder van de woningstichting.
Na een aantal keer geklopt te hebben op de deur en Bakari te hebben geroepen gaat plots met een ruk de deur open en hij zet een pistool tegen mijn hoofd. Hij schreeuwt dat het pistool geladen is.
Om het te bewijzen richt hij het pistool op de bank en schiet een kogel af.
Daarna zet hij het pistool weer tegen mijn hoofd.
Tot op de dag van vandaag heb ik nog een litteken wat daar aan herinnert.
Bakari schreeuwt onsamenhangend onder anderen “tellefon fuck off” “aus tellefon”.
Karlijn heeft nog kunnen zeggen dat er met spoed politie moet komen. We moeten gaan zitten op de bank met onze handen onder onze billen. Bakari schreeuwt dat als hij weg moet hij ons neerschiet. We horen de sirenes van de politie en het duurt niet lang voor er agenten bij de voordeur staan.
Bakari loopt naar de voordeur en schreeuwt dat ze weg moeten gaan.
Op het balkon is een agent verschenen. Als Bakari terugkomt ziet hij de agent en wil schieten. De agent is sneller en schiet meerdere kogels af door het raam. Bakari is twee keer geraakt. Het pistool ligt op de grond.
We laten de agent binnen en verlenen eerste hulp.
Karlijn en ik staan stijf van de adrenaline.
Als Bakari door ambulancepersoneel onder begeleiding van politie naar het ziekenhuis wordt gebracht komt het besef.
We geven onze verklaring aan de agenten.
Daarna gaan we naar het dichtstbijzijnde café.
We drinken samen een kop koffie. Praten erover en dan door naar de volgende cliënt.……
Reactie plaatsen
Reacties