Pension

Rita en Wil zijn twee samenwonende vrouwen met een fikse alcoholverslaving.

Bij elk bezoek krijgen we te horen dat ze niet lesbisch zijn maar uit financieel oogpunt samenwonen.
Ons maakt het niets uit maar kennelijk is het voor Rita en Wil heel belangrijk om het bij elk bezoek te melden.
In het huis woont ook een oudere man aan wie een kamer wordt verhuurd.
Deze man zien wij zelden.

Het stel is enkele maanden bij ons in beeld. Bij een van onze  bezoeken krijgen we te horen dat de huurder zijn huur heeft opgezegd en per direct verhuisd is.
Het speelt al een tijdje want het voelde toch niet fijn om een man in huis te hebben wonen aldus Rita.
De kamer is leeg en ziet er ook uit alsof de huurder niet lang geleden is vertrokken.

Bij een volgend bezoek zijn de dames de kamer aan het opknappen en inrichten als hobbykamer. De kamer is, na al het kluswerk, een volwaardige hobbykamer geworden. Wil mag graag kleding maken en Rita heeft eindelijk ruimte om grote legpuzzels te maken. Althans, dat is wat zij ons willen laten geloven. Die enkele keren dat we de kamer zien ligt dezelfde puzzeldoos er en is de naaimachine nooit aan geweest. Maar dit soort verhalen zijn wij wel gewend van cliënten die zwaar verslaafd zijn. 

Het valt op dat beide dames zuiniger leven of een hogere uitkering krijgen. Er is duidelijk meer geld. Een nieuwe televisie, een magnetron en een grote koelkast worden in korte tijd gekocht en het vakantiegeld is zeker nog niet gestort. Omdat er beduidend meer geld is denken Karlijn en ik dat ze drugs dealen. Echter zijn daar totaal geen bewijzen voor. 

Na ongeveer twee jaar ziet Karlijn bij betreden van de woning een pensioenbrief liggen, gericht aan de man.
Karlijn geeft de brief aan Rita en volgens Wil een fout van de instantie. De instantie moet het maar rechtzetten vindt ze. 

Ons onderbuikgevoel zegt dat er iets niet klopt. Wij besluiten de betreffende instantie te bellen. 
De enige informatie die we krijgen is dat de man gewoon pensioen ontvangt en dat er nooit een verzoek tot adres verandering heeft plaatsgevonden maar wel een verzoek tot overmaken naar een ander rekeningnummer.

Na overleg met onze manager schakelen we de politie in. De politie vindt het ook verdacht klinken en er wordt een onderzoek ingesteld. Tijdens het onderzoek blijkt de huurder nooit verhuisd te zijn. Het pensioen wordt overgemaakt naar een rekening van Wil. Tijdens het verhoor verspreekt Rita zich.
Hierna houd Rita haar mond. Ook Wil zegt niets meer. De verspreking doet de recherche vermoeden dat de huurder is omgebracht door beide vrouwen en wellicht begraven ligt in de tuin.
De tuin wordt doorzocht en uitgegraven. Uiteindelijk stuiten ze op botten. Na met deze vondst geconfronteerd te zijn geweest verklaart Wil dat de man door de vrouwen is omgebracht teneinde zijn pensioen te innen voor hun verslaving.
Rita en Wil werden veroordeeld voor moord en verduistering.