1 schot, 1 dode.
Degene die je ontmoeting regelt met je hemelse vader ben ik.
De brenger van de dood. Geen pijn.
Spijt of wroeging heb ik niet. Het werd opgedragen.
Mannen, vrouwen, kinderen. Menselijke bedreigingen werden geëlimineerd, voertuigen en installaties uitgeschakeld.
Dankzij het vizier ben je op 700 meter afstand slechts een vieze vlek die weggepoetst moest worden.
Ruim 30 jaar later ben ik er nog. Nu wel vele nachten samen met mijn slachtoffers. Geen nacht is gezellig. Het is mijn pijn. Mijn slachtoffers zijn er niet meer. Van enkelen zie ik de gezichten. Van het merendeel niet. Het maakt hen aanwezigheid niet minder.
Wil je vrede dan zul je oorlog moeten voeren (vrij vertaald uit de wetten van Plato). Een nette oorlog bestaat niet. Elke oorlog is vuil. In elke oorlog zullen burgerslachtoffers vallen. Het is een utopie om te denken dat een oorlog zonder burgerslachtoffers kan. In het ene land ben je de (onbekende) held. In het andere land ben je de (onbekende) moordenaar.
Alhoewel er al lang vrede is in de landen waar ik geweest ben woeden de oorlogen nog steeds in mij.
Reactie plaatsen
Reacties