“Het is niet zo dat ik mijn traumaverleden wil behouden,
het traumaverleden weigert botweg uit mijn hersens te gaan”
De keren dat ik heb gedacht dat ik dit niet heb meegemaakt zijn welhaast ontelbaar.
Het klinkt bijna alsof het in een dystopische wereld heeft plaatsgevonden.
De harde werkelijkheid is echter anders.
Uiteraard heb ik ook heel veel echt mooie ervaringen mogen beleven in zowel privé als werk.
Deze ervaringen worden nu overschaduwd door de minder fijne ervaringen.
Of je nu in de risicoberoepen werkt zoals in de zorg, bij justitie, brandweer, defensie, beveiliging of privé iets heftigs meemaakt; Als buitenstaander kun je er vrijwel geen voorstelling van maken wat iemand heeft meegemaakt. Een film kijken waarin een dode in een plas bloed ligt of het verhaal horen is niets vergeleken bij de werkelijkheid. De mentale, fysieke en seksuele mishandeling binnen een relatie uitgebeeld zien in bijvoorbeeld een theaterstuk of documentaire kan heftig zijn om naar te kijken maar is niets vergeleken bij het echt meemaken.
Reactie plaatsen
Reacties