Mijn grootse wens is nu:
dat mijn hersens kunnen vergeten wat mijn ogen hebben gezien, mijn oren hebben gehoord en mijn lichaam heeft gevoeld.
Geboren in een klooster. Ja echt waar. In de periode waarin ik geboren werd stond er iets buiten het dorp een klooster met nonnen waar vrouwen konden bevallen. Het klooster bestaat inmiddels niet meer. Het gebouw heeft nu een publieke functie.
Afgezien van een rasechte “bully”, mijn jeugd goed. De bully was een oudere jongen die er plezier in schiep om elke andere jongere te pesten, te slaan en dergelijke.
Mijn ouders waren hardwerkende mensen. Het gezin waar ik in opgroeide was een veilige, vertrouwde en respectvolle omgeving.
De lagere school en de Havo heb ik zonder problemen doorlopen. Mijn vriendenkring was goed. We waren veel buiten. Als kind was het buitenspelen. Zowel bij mooie weer als in regen. Op woensdagmiddag of zaterdag was er Q&Q of Ren Je Rot op de beeldbuis.
En verder bestond er voor een kind (en volwassene) nog geen mobiele telefoon, tablet, phablet, laptop, YouTube, WhatsApp, Instagram, Facebook of wat dan ook. Mijn ouders hadden een huis gekocht nabij een groot bosgebied. Het strand was op ongeveer 30 minuten fietsen ook dichtbij. Met enige regelmaat was ik wel met vrienden op het strand maar het bosgebied trok mij veel meer. Vaak was ik in de bossen te vinden.
Naarmate ik ouder werd maakte buitenspelen plaats voor onder anderen een krantenwijk, bloembollen inpakken, hokken schoonmaken van het plaatselijk asiel, allerhande klusjes in een woonzorgcentrum en auto`s wassen.
Op muzikaal vlak ontwikkelde mijn smaak van radiopop naar hardrock en heavy metal. Het lezen ontwikkelde zich van Pinkeltje en Pietje Bell naar biologie, wetenschap, geschiedenis en horror. Waterpolo en honkbal verschoven naar systema, boogschieten, en schaken. De Nederlandse keuken verschoof naar de Griekse, Russische en Belgische keuken. Het alleen zijn heeft tientallen jaren geleden plaatsgemaakt voor getrouwd zijn met de liefde van mijn leven en drie kinderen.
Tussendoor heeft natuurlijk het nodige plaatsgevonden. Datgene wat uiteindelijk tot de diagnose cptss heeft geleid.
Daar vertel ik op een later moment wel over. Het schrijven van een blog kost veel energie en concentratie. Van beiden heb ik niet veel......helaas.
Reactie plaatsen
Reacties