Made in

Karlijn en ik zijn onderweg naar een nieuwe cliënt.

We arriveren bij een flat en moeten naar de 9^e verdieping. Deze cliënt is aangemeld via de woningbouwvereniging.
We weten dat het een vrouw van 53 is met ernstige verwaarlozing door zwaar alcoholmisbruik.
Na aanbellen doet de vrouw open. Het is 11 uur in de ochtend en heeft duidelijk al enige alcoholische versnaperingen genuttigd. Het valt op dat ze erg slecht loopt. Eenmaal in de woonkamer gaat de vrouw zitten op bank. Het huis is vies en zeer rommelig. Een mix van verschraald bier, braaksel en urine bombarderen de neusgaten.

De vrouw klaagt over pijn in haar rechterbeen. Ze is lang geleden gevallen en is niet naar het ziekenhuis geweest. Op de vraag of we de plek van de pijn mogen zien doet de vrouw haar joggingbroek naar beneden. Het bovenbeen ligt helemaal open. De grote open wond krioelt van de maden. We vertellen de vrouw dat het ernstig is en dat ze naar het ziekenhuis moet. De vrouw wil pertinent niet naar het ziekenhuis. Ik pak mijn telefoon en overleg met de huisarts. De huisarts besluit direct langs te komen. Met een krappe dertig minuten staat de huisarts in het huis. Ook zij geeft aan dat de vrouw naar het ziekenhuis moet. Weer weigert de vrouw. Dan rijst de vraag of de vrouw een gevaar voor zichzelf is. We schakelen de rijdende psychiater in. Deze komt langs en na een lang gesprek besluit hij dat het tijd wordt voor een advocaat en rechter. We zijn inmiddels 3 uur verder als rond de klok van twee uur `s middags twee advocaten en een rechter binnen stappen.

De drie hebben duidelijk moeite met de leefomgeving en de daarbij horende welriekendheid. Formeel is de ene advocaat voor de vrouw, de ander voor de zorgverleners. Na hoor en wederhoor waarbij ook de lichamelijke toestand van de vrouw is bekeken oordeelt de rechter dat de vrouw een gevaar voor zichzelf is en verplicht opgenomen en behandeld moet worden.
Een ambulance wordt gebeld. Het ziekenhuis wordt ingelicht. Tot ons aller verrassing gaat de vrouw met een lichte stribbeling mee de ambulance in en naar het ziekenhuis. Karlijn en ik moeten nog een verslag schrijven en daarmee zit onze werkdag erop.