Delirium

Het regent. De wind voelt guur aan.

Gelukkig is het in ons Opeltje aangenaam.
Karlijn en ik zijn onderweg naar een cliënt die we al enige tijd in onze caseload hebben zitten.
Karel is een man van 38 jaar en woont in bij zijn vader van 74.
Karel is drie jaar geleden gescheiden. Hij heeft twee kinderen welke hij uitsluitend onder begeleiding voor maximaal 2 uur per twee weken mag zien.

Karel drinkt per dag 2 flessen wodka `a 75cl, enkele flesjes bier en 3 tot 5 flessen wijn.
Hij is voor ons het levende bewijs dat een mens afgrijselijk veel alcohol kan drinken.
Als we de auto uitstappen en vervolgens naar de eengezinswoning lopen zien we de vader al in de tuin staan.
Ervaring leert dat het dan mis is met Karel. De vader verteld dat Karel ziek is.
Eenmaal binnen zien we dat de woonkamer volledig overhoop ligt.

Karel is angstig en ziet dingen die er niet zijn. Hij vertoont allerlei symptomen van een delirium tremens.
We bellen met de rijdende psychiater. Ondertussen is de vader weer naar binnen gegaan wat gezien het weer een begrijpelijke keuze is.

Karel is onsamenhangend aan het schreeuwen en gillen. Zijn vader praat tegen hem en loopt op zijn zoon af. 
Zowel Karlijn als ik zijn te laat om hem tegen te houden. Karel haalt uit en raakt hard zijn vader. Dusdanig dat hij valt. In een reflex vangt Karlijn hem op en beide vallen op de grond. Karlijn schreeuwt van pijn. Later blijkt haar onderarm  gebroken te zijn.
Karel transpireert alsof hij vijf marathons heeft gelopen. Ondertussen is de psychiater gearriveerd.
Er is ook politie aanwezig en een ambulance. Met vijf man weten we Karel in bedwang te houden.
De psychiater geeft hem dan medicatie om rustiger te worden. Zodra hij daadwerkelijk rustiger is gaat hij op het brancard en met de ambulance naar de PAAZ. 
Karlijn hebben we in de auto geholpen. Ook onderweg naar het ziekenhuis maar dan voor foto`s en gips.

Another day at the job.